...İşte bu nedenle hem koçlar, hem de gelişim yolculuğunda yürüyen herkesin kendi his ve duyguları ile çalışmayı ve bunu başkalarının yapmalarına destek olmayı öğrenmeleri çok önemli. Benim bir koç olarak danışanlarımla kullandığım yaklaşım ve araçlar arasında en fazla etki ve ilerleme yaratan bir kaç teknikten birisi duygu ve hislere farkındalık getirmek ve şimdi ve buradaki deneyime farkındalık getirmek .
Webinarımıza gösterdiğiniz büyük ilgi için teşekkürler. İlk defa 750’ye yakın kişiyle birlikte Qi Gong pratikleri, meditasyon yapma ve duygularımıza farkındalık getirme deneyimi yaşadım! Sohbet kutusuna yazılan binlerce yorum ve deneyim harikaydı! Ama en güzeli çalışmayı bitirirken ekranda göstermekte olduğum sunum üzerine yaptığınız çizimlerdi sanırım! Aşağıdaki linkte bu çalışmanın videosuna YouTube’dan ulaşabilirsiniz.
Bu ücretsiz webinarda Güçlü Beden, Berrak Zihin, Açık Kalp Programı’ndan seçtiğim hemen uygulamaya sokabileceğimiz ve merkezimizi korumamıza destek olabilecek anlayış, yaklaşım ve pratikleri uygulayarak öğreneceğiz ve gündemin getirdiği aşırı yük ve sorumluluk, gelecek endişesi, anlam kaybı gibi duygular karşısında bu ve benzer pratikleri yaparak kendimizi nasıl güçlü, berrak ve açık tutabileceğimizi araştıracağız.
Acaba şu anda olanlara daha derinden bakabilir miyiz? Bu olanları bizim kim olduğumuz, aslında ne içinde yaşadığımız, ve aramızdaki ilişki hakkındaki derin yanlış anlamamıza ondan daha da derin bir biçimde bakabilir miyiz? Bu sayede bu olanlarla beraber her türlü olgudan zihnimizi daha da özgür hale getirebilir miyiz? Bu yazının vaadi, bu soru hakkında... Yani bu yazının vaadi, özgürlük. Evde kapalı kalsak bile. Ne dediğimi anlatabilmek için önce size bir iki hikaye anlatmam lazım.
Bazı şeyler var ki üzerinde hiç düşünmeyiz... Aslında durup dışarıdan baksanız çok ilginç olan, ve varoluşumuz açısından, mutlu bir yaşam yaşayabilmek için çok kritik olan şeyler, bizim için olağandır, hatta görünmezdir. Çünkü içinde yaşıyoruzdur o şeylerin. Bir bedenin içinde yaşamak, ve bu fiziksel kütlenin bir yandan nasıl bizim zihnimize, öte yandan nasıl içinde bulunduğu çevreye, dünyaya, hatta yer çekimine tabi olduğunun farkında bile olmamak gibi...
Bir kaç yazıdır varoluşsal acımızın, o hiç geçmeyen tatminsizlik hissimizin kökenlerini, ve bunlardan mutluluğa doğru uzanan yolu araştırıyoruz. Gelin bir kere, bu sefer derli toplu bir biçimde aslında ne olduğunu ve buradan nasıl çıkabileceğimizi, nasıl bir yol izlememiz gerektiğini, yani hapishaneden çıkış planını ortaya koyalım.
...Bu sayede bedenimizle daha güçlü, daha derinden, daha destekleyici bir ilişki kuruyoruz. Sakinleşiyoruz. Gerginliklerimiz kendini bırakıyor. Gevşiyoruz. Bedenimize iyi davranmaya, onun bize verdiği sinyalleri dinlemeye başlıyoruz. Bedenimizin ve bedenimizi duyular yoluyla bize verdiği bilgilerin içinde farkındalıkla ve onun esiri de olmadan yaşamaya başlıyoruz... devamı yazıda...
...Temel ihtiyaçlarının karşılanmasındaki bu eksikliğe maruz kalan çocuk, bunu ebeveynlerinin bir eksikliği olarak almak yerine kendisinin bir eksikliği olarak görüyor. Çünkü bu durumu anne babanın eksikliği olarak görecek zihinsel kapasitesi henüz gelişmemiş. Ayrıca görebilse bile bunu onu korumakla sorumlu olan kişilerin eksikliği olarak görmek, kendi eksikliği olarak görmekten çok daha korkutucu....
...Ancak bu fazla gelişmiş beynin bir diğer kapasitesi de kendini bilebilmek ve kendi varlığının farkında olabilmek. Ve bunun birtakım sonuçları var. Çocuk sadece korunmasız ve çıplak doğmuyor, aynı zamanda tanımsız, hatta sınırsız da doğuyor. Düşünsenize bir bebeğe kim olduğunu söyleyebilecek, bu ben – bu ben değil’i ayırt edebilmesine yardımcı olacak ne var? ...
Biz özgürlük isterken, onun peşinde koşarken, temelde asıl arzu ettiğimiz, özlemi ile yanıp tutuştuğumuz şey sanki “kalbimizin özgürlüğü” imiş gibi geliyor bana, ne dersiniz? Berrak bir zihinle olguları oldukları gibi görmeyi becerebilirsek ve bedenimizle kavga etmeden onun içinde, şimdi ve burada, tüm duygularımızla onlardan korkmadan ve onların esiri olmadan yaşamayı becerebilirsek, artık hayatın ve zamanın getirdiklerinin canımızı yakması korkusu ile kalbimizi kapatmaya gerek duymadan, bu sayede tam anlamıyla, bütünlük içinde, ve belki de ilk defa halimizden memnun bir halde yaşayabileceğiz.
